நாம் மிகவும் தளர்வாக காலத்தைப் பயன்படுத்துகிறோம்

Using Term We Very Loosely

முதலில் செய்ய வேண்டியது முதலில் : அன்பே. நீங்கள் வழங்கும் பெயர் பரிந்துரைகள். நான் ஏற்கனவே இயங்கும் பட்டியலைப் பெற்றுள்ளேன் (மில்கட் ஆரம்பத்தில் என் கண்களைப் பிடித்தார், நான் அங்கிருந்து சேர்க்கத் தொடங்கினேன்) அதை ஐந்தாகக் குறைப்பேன், அந்த நேரத்தில் தி கன்றின் புதிய பெயரில் வாக்களிப்போம். இதுவரை நான் அவரை அழைக்கிறேன் SugarLumpSchnookemsSweetPeaScharnkiePants அல்லது அந்த வழிகளில் ஏதாவது. எனவே அவர் எதையாவது எப்போதும் பாராட்டுவார்… இன்னும் கொஞ்சம் எளிமையானவர், ஒருவேளை? கொஞ்சம் குறைவான அவமானமா?

நான் இன்று காலை 5:00 மணிக்கு எனது புதிய குழந்தைக்கு உணவளித்தேன், ஏனென்றால் சில கால்நடைகளை வடக்கே சோதனை செய்ய நாங்கள் புறப்பட வேண்டியிருந்தது. நாங்கள் சில கால்நடைகளை முன்கூட்டியே சோதிக்க வேண்டும் என்று நான் கூறும்போது, ​​அந்தச் சூழலில் நாம் சொல்லும் வார்த்தையுடன் ஒவ்வொரு சுதந்திரத்தையும் எடுத்துக்கொள்கிறேன் என்பதை நீங்கள் உணருவீர்கள் என்று நம்புகிறேன். நான் ஒருபோதும் ஒரு பசுவை முன்கூட்டியே சோதித்ததில்லை. நான் முயற்சித்தேன். நான் விரும்பினேன். என் முழு கையும் சுற்றி ஒரு போவின் விலங்கின் முழு மலக்குடல் பகுதியையும் வைத்திருக்கும் மென்மையான, சூடான உணர்வை நான் கடந்திருக்க முடியும். இது உண்மையில் வேடிக்கையாக உணரக்கூடும், மேலும் நன்றாக இருக்கலாம். ஆனால் என்னைத் தடுத்து நிறுத்துவது சுத்த பச்சாத்தாபம் மற்றும் தடுத்து நிறுத்த முடியாத மகளிர் மருத்துவ இரக்கம்: நான் முன்பு கர்ப்பமாக இருந்தேன் . இது வசதியாக இல்லை. யாராவது ஒருவர் தனது கையை என் மீது செருகினால்…

கருத்தில் கொள்ளாதே. * ஷடர்ஸ் வன்முறையுடன் * முன்கூட்டியே சோதனைக்கு தொடர்புடையது என்று நான் கூறும்போது ஒப்புக்கொள்கிறேன்… சரி, நான் உண்மையில் இதை அர்த்தப்படுத்தவில்லை.

காலை ஒரு அழகான ஒன்றைத் தொடங்கியது.

எனது மூன்று சிறுவர்களும் ஒன்றாக சவாரி செய்வதை நான் காண நேர்ந்தது, இது எப்போதும் என் கண் இமைகள் படபடக்கும்.

மார்ல்போரோ மனிதனுக்கு ஒரு பாக்கெட் பாதுகாவலர் தேவை. எனது சலவை குழப்பத்திற்கு அருகில் எங்கும் மை தேவையில்லை, உரம் அதை மறைக்காது, ஆனால் இன்னும். நான் ஒரு மெமோவை வரைவு செய்யப் போகிறேன், அதை இன்று பிற்பகல் அவரது மேசையில் வைத்திருக்கிறேன்.

காத்திரு. அவர் ஒரு மேசை இல்லை. நான் அதை அவரது இடும் இடத்தில் வைக்க வேண்டும். இந்த பண்ணையாளர்களுடன் எதுவும் எளிதானது அல்ல.

என் பையனின் தொப்பி. அந்த வடிவத்திற்கு அவர்தான் பொறுப்பு - அவரும் அவரும் மட்டுமே. அவரிடம் இந்த நடுக்கம் உள்ளது, நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள் - இது ஒரு நடுக்கம் என்று நான் நினைக்கிறேன். அவர் ஒரு நாளைக்கு பல முறை வந்து தனது தொப்பியின் பக்கங்களைப் பிடிக்கிறார், இதனால் அவை சுருண்டு போகின்றன. அவர் தனது மனதில் வைத்திருக்கும் சில கனமான விஷயங்களை சிந்திக்க அந்த செயலை ஒருவித கருவியாகப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன்.

முகம் மற்றொரு கதை.

அது என்னவென்று எனக்குத் தெரியாது.

குழப்பமான. நான் ஏதாவது செய்ய வேண்டுமா?

அறியப்பட்ட சிகிச்சை விருப்பம் உள்ளதா?

புனித அன்னே நோவெனா பிரார்த்தனைகள்

இரண்டாவது சிந்தனையில்… பரவாயில்லை. சுருண்ட விளிம்புகள், பைகளில் பேனாக்கள், அளவு 3 ரேங்க்லர்கள், வில் கால்கள், காணாமல் போன பற்கள், வினோதமான நடத்தை மற்றும் அனைத்தும் நான் அவற்றைப் போலவே எடுத்துக்கொள்கிறேன்.

சிறுவர்கள் ஒருவித சுத்தமாக இருக்கிறார்கள்.

நான் இங்கே சுத்தமாக இந்த வார்த்தையை மிகவும் தளர்வாக பயன்படுத்துகிறேன்…