நான் டிக்ரஸ்

I Digress

நானும் எனது பெண்களும் கடந்த வெள்ளிக்கிழமை கன்சாஸ் சிட்டிக்கு அருகே ஒரு வார கால்பந்து போட்டிக்கு புறப்பட்டோம். என் இளைய மகளுக்கு இரண்டு நாட்களில் நான்கு விளையாட்டுகள் இருந்தன, மேலும் வானிலை இருண்ட, குளிர் மற்றும் மழை (விளையாட்டு 1) முதல் அடக்கமான வெப்பம் மற்றும் வெயில் (விளையாட்டு 4) வரை இருந்தது. முரண்பாடாக, கேம் 1 மற்றும் கேம் 4 இரண்டிலும் நான் ஒரு குடையின் கீழ் அமர்ந்தேன், ஏனென்றால் நான் வெளிப்படையாக மிகவும் கடினமானவள், மேலும் அவை என்னவாக இருந்தாலும் அவற்றைக் கையாள முடியும். ஓ, மற்றும் இங்கே பெரிய பகுதி: விளையாட்டு 1 ஐப் பொறுத்தவரை, எனது காரில் இருந்து ஒரு தெளிவான குடையைப் பிடித்தேன், அதனால் பெய்த மழையிலிருந்து என்னைக் காத்துக்கொண்டிருக்கும்போது, ​​அதைக் காணவும் விளையாட்டைப் பார்க்கவும் முடிந்தது. விளையாட்டு 4 க்கு… நான் அதே குடையைப் பிடித்தேன். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அந்த கண்மூடித்தனமான சூரியனிலிருந்து நான் என்னைப் பாதுகாக்க வேண்டியிருந்தது!

அதிர்ஷ்டவசமாக, நான் வாகன நிறுத்துமிடத்தை விட்டு வெளியேறுவதற்கு முன்பே என் நினைவுக்கு வந்தேன், தெளிவான குடையை என் வாகனத்திற்குத் திருப்பி, சாதாரணமான (பெரிய, வானவில்-கோடிட்ட) குடையை மீட்டெடுத்தேன்.

இப்போது அது சங்கடமாக இருந்திருக்கும். நான் விளையாட்டை விட்டு வெளியேறிய நேரத்தில் எனது ஆஸ்டெக்-அச்சு நெய்த நீல அங்கியின் பின்புறம் பெரிய வியர்வை குறிக்கப்பட்டதைப் போல கிட்டத்தட்ட சங்கடமாக இருக்கிறது. நான் ஏன் அதை மீண்டும் அணிந்தேன்?

5555 பைபிள் பொருள்

சரியான முறையில் ஆடை அணிவது: இது எனது மரபணு அலங்காரத்தில் இல்லை.

சங்கடமாகப் பேசுவது: சனிக்கிழமை இரவு என் இளைய மகள் கன்சாஸ் நகரில் ஒரு தொழில்முறை கால்பந்து விளையாட்டில் தனது நண்பர்களுடன், என் மூத்த மகள் மற்றும் நானும் இரவு உணவிற்கு வெளியே சென்றோம். எங்கள் ஹோட்டலில் இருந்து முப்பது வினாடிகளுக்கு மேல் இல்லாத வரை, பெரிய ஓவர்லேண்ட் பார்க், கன்சாஸ் பகுதியில் எந்த இடத்தையும் அவள் எடுக்கலாம் என்று நான் அவளிடம் சொன்னேன். அவள் ஆலிவ் கார்டனை தேர்வு செய்தாள். நாங்கள் வரும்போது உணவகம் பிஸியாக இருந்தது, ஹோஸ்டஸ் ஸ்டாண்டில் வரிசையில் எங்களுக்கு முன்னால் ஒரு அழகான இளம் ஜோடி இருந்தது. அவர்கள் இளைஞர்கள், அல்லது குறைந்த பட்சம் இருபதுகளின் ஆரம்பத்தில். பையன் மிகவும் நீளமான கூந்தலைக் கொண்டிருந்தான், சுயாதீனமானவனாக இருந்தான், அவனும் அவனது காதலியும் ஒருவருக்கொருவர் உண்மையிலேயே அடிபட்டதாகத் தோன்றியது.

வயதான பெண்களுக்கு பரிசு யோசனைகள்

எந்தவொரு நிகழ்விலும், ஹோஸ்டஸ் தம்பதியினரை வரிசையில் வைக்கும்படி ஒரு பெயரைக் கேட்டபோது, ​​காதலன் பதிலளித்தார், பேட்மேன். பின்னர் அவரும் அவரது காதலியும் நுழைவாயிலுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு பெஞ்சிற்கு நடந்து சென்று ஒரு இருக்கை எடுத்தனர்.

பேட்மேன் சூழ்ச்சி உண்மையில் என்னுடன் சொடுக்கப்பட்டது, ஏனெனில் இளைஞர்கள் முற்றிலும் என் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவர்கள். நான் அந்த வார்த்தையை பேசியிருந்தால், அது இருக்கும் nitch , இல்லை neesh . வெறும் FYI. எப்படியிருந்தாலும், அதில் இருந்து எனக்கு ஒரு உண்மையான உதை கிடைத்தது. நான் அதை விரும்புகிறேன் எங்களுக்கு எதிராக இளைஞர்களின் மனநிலை (ஸ்தாபனம் ஆலிவ் கார்டன் என்றாலும் கூட), சேட்டைகளை இழுப்பதில் அவர்களின் உயர்ந்த போக்கு, மற்றும் இதுபோன்ற எளிய விஷயங்களால் அவர்கள் எவ்வளவு எளிதில் மகிழ்விக்கப்படுகிறார்கள். சில சமயங்களில் நான் இனத்தை புரிந்து கொள்ளும் அளவுக்கு நான் ஒரு இளைஞன் அல்ல என்று நம்ப மறுக்கிறேன். பின்னர் என் ஜவ்ல்களின் ஒரு பார்வை எனக்கு கிடைக்கிறது.

இந்த ஜோடி இறுதியில் தங்கள் மேஜைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டது, நானும் என் பெண்ணும் எங்களுடன் அழைத்துச் செல்லப்பட்டோம். நான் கார்ப்ஸைத் தவிர்ப்பதால் சாலட் மற்றும் மஸ்ஸல் இரவு உணவை அனுபவித்தேன், பின்னர் எனது மகளின் ரவியோலியின் மூன்றில் ஒரு பகுதியையும், ஒரு ரொட்டித் துண்டு ஒன்றரை மெருகூட்டினேன். கார்ப்ஸ் கணக்கிடப்படவில்லை, ஏனென்றால் நான் அவற்றை நானே ஆர்டர் செய்யவில்லை. பிரட்ஸ்டிக் கணக்கிடப்படவில்லை, ஏனெனில் அது பாராட்டுக்குரியது. நானும் என் மகளும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து ஒரு நல்ல இரவு உணவைச் சாப்பிட்டோம், பின்னர் உணவின் முடிவில், நல்ல டீனேஜ் தம்பதியினர் எழுந்து நின்று வெளியேறத் தயாராகி வருவதை நான் கவனித்தேன்.

எனக்கு மேல் என்ன வந்தது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் சில காரணங்களால் நான் சொன்னேன், பை, பேட்மேன்! மற்றும் பையனுக்கு ஒரு நட்பு அலை மற்றும் ஒரு புன்னகை கொடுத்தார். நாங்கள் இருவரும் டீனேஜர்கள் மற்றும் அனைவருமே என்பதால் நான் நினைத்தேன் என்று நினைக்கிறேன், ஹோஸ்டஸ் ஸ்டாண்டில் அவரது வேடிக்கையான சிறிய தருணத்தை நான் கவனித்தேன், அதை மகிழ்வித்தேன்.

420 தேவதை பொருள்

அதற்கு பதிலாக, அவர் தான்… அப்படி… என்னைப் பார்த்தார். அவர் கோபப்படவில்லை, ஆனால் அவர் சிரிக்கவில்லை. அவர் தான்… அப்படி… என்னைப் பார்த்தார். நான் அவரைப் பார்த்து புன்னகைத்தேன், உண்மையில் அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.

இறுதியாக, பையன் அரை மனதுடன் அலையுடன் பை சொன்னான். அது போலவே, அவரும் அவரது காதலியும் தி ஆலிவ் கார்டனை விட்டு வெளியேறினர். என்னைப் பொறுத்தவரை, நான் ஒரு இறுதி ரொட்டித் துண்டை எடுத்து, இடுப்பு, மாற்று இளைஞனுடன் நான் அனுபவித்த நல்ல சிறிய வாழ்க்கை தருணத்தை பிரதிபலித்தேன்.

நான் என் மகளை மேசையின் குறுக்கே கவனித்தேன். நான் ஒருவித மருத்துவ பரிசோதனை போல அவள் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஏன்? அவள் என்னிடம் கேட்டாள், அவள் முகத்தில் ஒரு குழப்பமான வெளிப்பாடு. நான் பதிலளிக்கவில்லை, ஏனென்றால் அவளுடைய கேள்வியை சொல்லாட்சிக் கலை என்று நான் கருதினேன். அடுத்த முறை நான் அவளை இரவு உணவு தேதியில் அழைக்கும்போது அவள் ஆலிவ் கார்டனை தேர்வு செய்வாள் என்று சந்தேகிக்கிறேன்.

வீட்டில் தயாரிக்கப்பட்ட எளிய சிரப்பை எவ்வாறு சேமிப்பது

அந்த விஷயத்தில் அவர் எந்த உணவகத்தையும் தேர்வு செய்வார் என்று நான் சந்தேகிக்கிறேன்.

எப்படியிருந்தாலும், இந்த இடுகையின் முழுப் புள்ளியும் கடந்த வெள்ளிக்கிழமை நாங்கள் பண்ணையை விட்டு வெளியேறி கன்சாஸுக்குச் செல்லும்போது வானம் எப்படி இருந்தது என்பதைப் பற்றிய இந்த படங்களை உங்களுக்குக் காண்பிப்பதாக இருந்தது.

நான் வழியில் ஒரு சிறிய ஓரங்கட்டப்பட்டேன் என்று நினைக்கிறேன்.