காலை, சிறந்த மற்றும் சிகப்பு

Morning Excellent Fair

நான் 104 வயதாகும் வரை, என் மூச்சுத்திணறல், மூட்டுவலி விரல்களால் இனி தட்டச்சு செய்ய முடியாது, எங்கள் குளத்தின் மீது சூரியன் உதிக்கும் இது போன்ற புகைப்படங்களைப் பார்ப்பேன், சோஃபி சாய்ஸிலிருந்து வில்லியம் ஸ்டைரோனின் இறுதி வரியைத் தவிர வேறு எதுவும் யோசிக்க முடியாது, இது உண்மையில் இந்த எமிலி டிக்கின்சன் கவிதையிலிருந்து கடன் வாங்கப்பட்டது:

இந்த படுக்கையை போதுமானதாக ஆக்குங்கள்.
பிரமிப்புடன் இந்த படுக்கையை உருவாக்குங்கள்;
அதில் தீர்ப்பு முறிக்கும் வரை காத்திருங்கள்
சிறந்த மற்றும் நியாயமான.

80 வயதான அப்பாவுக்கு பரிசு யோசனைகள்

அதன் மெத்தை நேராக இருங்கள்,
அதன் தலையணை வட்டமாக இருங்கள்;
சூரிய உதயம் வேண்டாம் ’மஞ்சள் சத்தம்
இந்த மைதானத்தில் குறுக்கிடவும்.

நாவலில், ஸ்டிங்கோ என்ற இளம் எழுத்தாளர், தனது அன்பான நண்பர்களான சோஃபி, ஒரு போலந்து ஹோலோகாஸ்டில் தப்பிப்பிழைத்தவர், ஒரு நபர் தாங்கக்கூடிய அளவுக்கு உணர்ச்சிகரமான வேதனையைப் பற்றி சகித்துக்கொண்டார், மற்றும் அவரது புத்திசாலித்தனமான ஆனால் சித்தப்பிரமை ஸ்கிசோஃப்ரினிக் காதலரான நாதன் ஒருவருக்கொருவர் கைகளில் இறந்துவிட்டார் சயனைடு உட்கொண்டு தற்கொலை செய்து கொண்ட பிறகு. ஸ்டிங்கோ மனம் உடைந்த நிலையில் (அவர் சோபியை மிகவும் நேசித்தார், அவளது வருத்தத்திலிருந்து அவளை மீட்க வீணாக முயன்றார்), புத்தகத்தின் முடிவில் அவர் பிரதிபலிக்கிறார். கடைசி பத்தி இங்கே:

ப்ரூக்ளின் போன்ற விசித்திரமான இடத்தில் என் கண்டுபிடிப்பு பயணத்தை முடித்துக்கொண்டேன். சோஃபி மற்றும் நாதன் மற்றும் பூமியின் கசாப்பு மற்றும் காட்டிக்கொடுப்பு மற்றும் தியாக குழந்தைகளில் ஒரு சிலருக்கு இருந்த கோபத்தையும் துக்கத்தையும் நான் விட்டுவிட்டேன்.

காலை: சிறந்த மற்றும் நியாயமான.

____________________

909 தேவதை எண் காதல்

ஒவ்வொரு முறையும் எங்கள் குளத்தின் மீது சூரியனின் உதயத்தைப் பார்க்கும் போது அவை என் நினைவுக்கு வருகின்றன.

ஸ்டிங்கோ இருந்த அதே இடத்திலிருந்தே நான் அவசியம் வரவில்லை…

ஆனால் இன்னும்.