ஹோட்டல் அறை சுற்றுப்பயணம்: ஸ்டாண்டர்ட் ஹோட்டல் - நியூயார்க் நகரம்

Hotel Room Tour Standard Hotel New York City

எனது புத்தக பயணத்தின் கடைசி இரவில், மன்ஹாட்டனில் நான் தனியாக இருந்தேன். நான் அன்று காலை QVC இல் தோன்றினேன், அன்று பிற்பகல் பென்சில்வேனியாவின் வெஸ்ட் செஸ்டரில் ஒரு வேடிக்கையான கையெழுத்திட்டேன், இறுதியாக எனது குடும்பத்திற்கு வீட்டிற்குச் செல்வதற்கு 24 மணி நேரத்திற்கும் குறைவாகவே இருந்தேன்.

நான் அதை எண்ண வேண்டியிருந்தது.

நான் தங்கியிருக்கிறேன் ஸ்டாண்டர்ட் ஹோட்டல் , மீட் பேக்கிங் மாவட்டத்தில் ஒரு அல்ட்ரா-ஹிப் பூட்டிக் ஹோட்டல் ஸ்மாக் டப்.

எனது அறையின் நுழைவாயிலிலிருந்து நேராக முன்னால் இருக்கும் பார்வை இது.

இது இடதுபுறம் உள்ள பார்வை.

பெரும்பாலான அமெரிக்க ஹோட்டல் அறைகளுடன் ஒப்பிடும்போது, ​​இந்த இடம் மிகவும் சிறியது. ஆனால் படுக்கை… ஓ, இந்த படுக்கை வசதியாக இருந்தது.

இது ஒரு சிறிய சிறிய இருக்கை பகுதி, நான் உடனடியாக என் குப்பைகள் அனைத்தையும் ஒழுங்கீனம் செய்தேன்.

இங்கே, நீங்கள் அறையின் அளவைப் புரிந்து கொள்ளலாம். நான் படுக்கையின் மறுபக்கத்தில் நிற்கிறேன், நுழைவாயிலை நோக்கி.

நான் இனி படத்தில் இருக்க விரும்பவில்லை, எனவே நான் ஒரு அடி அல்லது இரண்டுக்கு மேல் ஸ்கூட் செய்தேன்.

பின்னர் நான் குளியலறையில் நகர்ந்தேன்.

அது என்ன ஒரு குளியலறை!

முதலில், நான் குழப்பமடைந்தேன்; வேனிட்டியின் ஒரு கால் தரையைத் தொடவில்லை.

பின்னர் நான் குழாயை இயக்கி, ஏன் என்று புரிந்துகொண்டேன்.

ஏனென்றால் முழு குளியலறையும் மழைதான்! வடிகட்டுவதற்கு வசதியாக தளம் கோணப்பட்டுள்ளது. தரையைத் தொடாத வேனிட்டி கால் வடிவமைப்பால் எனக்குத் தெரியாது-ஆகவே தண்ணீர் காலைத் தொட்டு அரிக்காது - அல்லது அது ஒரு நீண்ட காலால் தனிப்பயனாக்கப்படாத ஒருவிதமான பங்கு உருப்படி என்பதால் வலது பக்கம்.

கட்டிடக் கலைஞர்களா? வடிவமைப்பாளர்கள்? நீங்கள் என்ன நினைக்கறீர்கள்?

இப்போது… பார்வைக்கு. எங்களுக்கு ஹட்சன் நதி கிடைத்துள்ளது.

எங்களுக்கு ஸ்கைலைன் கிடைத்துள்ளது.

காட்சிகள் வெறுமனே நம்பமுடியாதவை.

எனவே நான் உட்கார்ந்து அறையை ரசித்தேன், ஜன்னலை வெளியே பார்த்தேன், நான் ஒருபோதும், ஒருபோதும் பண்ணையில் இல்லை.

ஆனால் இதைப் போல எங்கள் முன் கதவை ஓவியம் தீட்ட நினைத்தேன்.

அவ்வப்போது விஷயங்களை மாற்ற இது ஒருபோதும் வலிக்காது.