பொன்னான நேரம்

Precious Time

நாங்கள் கொலராடோவிலிருந்து திரும்பிய சில நாட்களுக்குப் பிறகு, அலெக்ஸ் கடந்த வாரம் தனது ஞானப் பற்களை அகற்றினார். இது கல்லூரிக்கு முன்பு அவள் செய்ய வேண்டிய ஒன்று, அவள் புறப்படுவதற்கு இன்னும் சில வாரங்கள் இருப்பதால், அதைச் செய்ய இதுவே நேரம்.

முழு அனுபவத்தின் போதும் நான் இரண்டு விஷயங்களுக்குத் தயாராக இல்லை. ஒன்று நடைமுறைதான். சில காரணங்களால், இது வாயில் அறுவைசிகிச்சை அலுவலகத்தில் குறைந்தது இரண்டு மணிநேரம் எடுக்கும் நீண்ட, வரையப்பட்ட சோதனையாகும் என்று என் தலையில் இருந்தது. உண்மையில், மருத்துவருடனான எங்கள் ஆலோசனையைத் தொடர்ந்து நான் அலெக்ஸிடம் விடைபெற்ற பிறகு, சிறிது நேரம் நகரத்திற்குச் செல்லவும், செய்ய வேண்டிய பட்டியலில் இருந்து சில விஷயங்களைக் குறிக்கவும் நான் தயாராக இருந்தேன். அவள் தயாரானதும் என்னை அழைக்க விரும்புகிறீர்களா? முன் மேசைக்கு பின்னால் இருக்கும் நல்லவரிடம் கேட்டேன். நான் பொது அருகிலேயே இருப்பேன், எனது தொலைபேசியை நெருக்கமாக வைத்திருப்பேன்!

தேவதை எண் 888 இரட்டைச் சுடர்

ஓ, மாம், நல்ல நபர் சொன்னார், அவள் தலையை சற்று அசைத்தார். நீங்கள் வெளியேற முடியாது.

ஒரு நொடியில், நான் டோனட் வழக்கை சிதறடித்த நேரத்திற்கு மீண்டும் கொண்டு செல்லப்பட்டேன், கண்ணாடி மூடிய ஆப்பிள் பஜ்ஜியை அடைந்த பிறகு, கடையில் உள்ள நல்ல எழுத்தர், ஓ, மேடம்… உங்களிடம் இருக்க முடியாது இப்போது டோனட்.

* நடுக்கம் *

எப்படியிருந்தாலும், தவறான புரிதலுக்காக நான் மன்னிப்பு கேட்டேன், பின்னர் என்னை காத்திருப்பு அறையில் நிறுத்திவிட்டு, நீண்ட நேரம் காத்திருந்தேன். ஆனால் பின்னர், இருபது நிமிடங்களுக்குள், அலெக்ஸ் தயாராக இருந்தார்! நான் சத்தியம் செய்கிறேன், ஆறு நிமிடங்களுக்குள் நாங்கள் காரில் திரும்பி வீதியில் வெண்டியின் இருப்பிடத்திற்குச் சென்றோம், அங்கு நர்ஸ் எங்களிடம் ஒரு ஃப்ரோஸ்டியைப் பெற வேண்டும் என்று சொன்னார், ஏனெனில் சர்க்கரை அலெக்ஸை நன்றாக உணர வைக்கும். அலெக்ஸ் முற்றிலுமாக மயக்கமடைந்தார், வீட்டிற்கு செல்லும் வழியில் காரில் சில வேடிக்கையான தருணங்களை நாங்கள் கொண்டிருந்தோம், அதில் அவள் ஃப்ரோஸ்டியை அவளது வாயில் நுனிக்க முயன்றாள் (இது வேலை செய்யாது, உங்களில் யாராவது எப்போதாவது யோசித்திருந்தால்) மற்றும் அவள் மீண்டும் எழுந்ததைப் போலவே நான் என் பன்றி இறைச்சி சீஸ் பர்கரின் ஒரு பெரிய கடியை எடுத்துக்கொண்டிருந்தேன், அது அவளை ஒரு டெயில்ஸ்பினுக்கு அனுப்பியது, ஏனென்றால் அவள் நாள் முழுவதும் சாப்பிடவில்லை. ஓ, மற்றும் முழு உரையாடலும் இருந்தது, அதில் கடவுள் (துணி) சொர்க்கத்தில் வாழ்கிறார், அவள் வாயில் அல்ல, நான் அதை மாற்ற பரிந்துரைத்த பிறகு. ஆனால் இது மற்றொரு நேரத்திற்கான மற்றொரு கதை.

வீட்டிற்கு திரும்பியதும், நான் அவளை வீட்டிற்குள் உதவினேன், அவளை கீழே உள்ள வசதியான சோபாவில் வச்சிட்டேன், அதனால் அவள் என்னுடன் நெருக்கமாக இருப்பாள், மேலும் ஒரு புத்திசாலித்தனமான பல் (அல்லது பற்களைப் பின்தொடரும் கடினமான மீட்பின் போது அவளைப் பராமரிக்கும் பல நாள் செயல்முறையைத் தொடங்கினேன். , இந்த வழக்கில்) பிரித்தெடுத்தல்.

ஈஸ்டர் அன்று மளிகைக் கடைகள் திறந்திருக்கும்

இங்கே நான் தவறாக தயாரிக்கப்பட்ட மற்றொரு விஷயம், உண்மையில் என்னை ஒரு வட்டத்திற்கு எறிந்தது: இதயம் துடிக்கும் உணர்ச்சி எழும். ஒரு தருணத்தில், கடந்த புதன்கிழமை காலை ஒரு ஃபிளாஷ் நேரத்தில், அலெக்ஸ் மீண்டும் ஒரு குழந்தையாக ஆனார். அவள் உதவியற்றவள், பாதிக்கப்படக்கூடியவள், சார்புடையவள், அவளுடைய ஒவ்வொரு தேவையையும் நான் கவனத்தில் கொள்ளும் நிலையில் இருந்தேன். நான் அவளுக்கு மென்மையான உணவுகளை அளித்தேன், மென்மையான, இனிமையான குழந்தைக் குரலுடன் அவளுடன் பேசினேன், இரவு முழுவதும் அவளைச் சோதித்தேன். அவளுடைய நடைமுறையைத் தொடர்ந்து ஒரு நாள், அவளுடைய பசி உண்மையிலேயே அமைந்தபோது, ​​ஆனால் அவள் சாப்பிடக்கூடிய எதையும் அவளால் அடையாளம் காண முடியவில்லை. நான் சாத்தியங்களைத் துடைக்க ஆரம்பித்தேன்: பிசைந்த உருளைக்கிழங்கு? ஆப்பிள்? ஓட்ஸ்? மென்மையான பச்சை பீன்ஸ்? ஆனால் உண்மையில் எதுவும் அந்த இடத்தைத் தாக்கவில்லை.

பின்னர் நீல நிறத்தில் இருந்து, நான் சிரித்தேன், அலெக்ஸைப் பார்த்து, ஸ்கோஷ் சொன்னேன்?

ஸ்கோஷ் என்பது பட்டர்நட் ஸ்குவாஷ் ஆகும், இது அலெக்ஸுக்கு மிகவும் பிடித்த குழந்தை உணவாக இருந்தது. நான் அதை மீண்டும் ஸ்கோஷ் என்று அழைத்தேன் (உள்ளதைப் போல, சில ஸ்கோஷுக்குத் தயாரா, பேபி அவெக்ஸ்?) மற்றும் கடந்த வாரம், சாத்தியமான ஞானத்திற்குப் பிந்தைய பல் உணவு விருப்பமாக, அது என் நாக்கை சிரமமின்றி உருட்டியது. ஆனால் நான் சொன்னவுடன் - நீங்கள் அதை யூகித்தீர்கள் - என் கண்ணீர் உருட்ட ஆரம்பித்தது. இது ஒரு டன் செங்கற்களைப் போல என்னைத் தாக்கியது, என் குழந்தை மீண்டும் ஒரு குழந்தையாக இருந்தால், ஒரு குறுகிய காலத்திற்கு மட்டுமே, அவள் கல்லூரிக்குச் செல்வதற்கு சற்று முன்பு இந்த தனித்துவமான, மென்மையான வழியில் அம்மாவுக்கு ஒரு கடைசி வாய்ப்பைப் பெறுகிறேன்.

தேவதை எண்கள் 88

ஸ்கோஷ் அலெக்ஸுக்கு நன்றாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் அவள் என் கண்ணீரைக் கவனித்தாள், அவளுடைய கூச்சலால் கூட, என்னுடைய கையை என் மீது வைத்தாள்.

அவள் மெதுவாக நன்றாக வந்துவிட்டாள், இன்று கிட்டத்தட்ட இயல்பு நிலைக்கு வந்துவிட்டாள். முதலில், நான் எல்லாவற்றின் உணர்ச்சியுடன் மல்யுத்தத்தில் இருந்தபோது, ​​இந்த நேரம் ஒன்றாக இருப்பது ஒரு ஆசீர்வாதமா அல்லது தூய்மையான சித்திரவதையா என்பதை என்னால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.

இறுதியில், இது ஒரு ஆசீர்வாதம் என்று முடிவு செய்தேன். ஒரு பரிசு. அலெக்ஸை மீண்டும் ஒரு குழந்தையாக அனுபவிக்கும் பாக்கியத்தை நான் பெற்ற ஒரு சிறப்பு நேர. அந்த நேரத்தில் அவள் வலியிலும் அச om கரியத்திலும் இருந்தபோதிலும், அவள் என்னை எல்லாம் தனக்குத்தானே வைத்திருந்தாள். ஆமாம், நான் எப்போதும் அவளுடைய அம்மா, அவள் எனக்கு தேவைப்படும்போது அவள் எப்போதும் என்னிடம் இருக்கிறாள், யதா யதா யதா… ஆனால் இது வித்தியாசமானது. தாய்-மகள் ஒற்றுமையின் இந்த செறிவான நேரத்துடன் எங்கள் பதினெட்டு ஆண்டுகளை மூடுவதற்கு நாங்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைகிறோம்.

இது விலைமதிப்பற்றது.