வால்டர்'ஸ் நைட் இன் ஹெயில்

Walter S Night Hail

மார்ல்போரோ மேன், குழந்தைகள் மற்றும் நான் அனைவரும் ஏப்ரல் மாதத்தில் ஒரே இரவில் திரும்பினோம். நான் ஒரு புதினா பச்சை பின்னப்பட்ட நைட் கவுன் அணிந்திருந்தேன். அதற்கும் இந்த கதைக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை.

சார்லி வாழ்க்கை அறையில் தனது மென்மையான படுக்கையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். வால்டர் சேற்று அறையில் தனது மென்மையான படுக்கையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார், ஏனென்றால் வால்டர் சார்லியுடன் வாழும் அறையில் தூங்க முடியாது, ஏனெனில் சார்லி தூங்க விரும்பும் போது வால்டர் மல்யுத்தம் செய்ய விரும்புகிறார், மேலும் இது எங்கள் முழு வீட்டிற்கும் நடுவில் ஒரு பெரிய சலசலப்பைக் கொல்லக்கூடும் அந்த இரவு.

ஏப்ரல் மாதத்தில் இந்த இரவு, இந்த கதையுடன் எந்த தொடர்பும் இல்லாத புதினா பச்சை பின்னப்பட்ட நைட் கவுன் நான் அணிந்திருந்த இரவு, வால்டர் அரிப்பு மற்றும் மண் அறை வாசலில் சிணுங்கியபோது எங்கள் வீடு REM தூக்கத்தில் ஆழமாக இருந்தது. இது அசாதாரணமானது அல்ல. வால்டர் இரவின் அதிகாலையில் சார்லியுடன் மல்யுத்தம் செய்ய விரும்புகிறார் என்பதைத் தவிர, சில சமயங்களில் பிளாட் தான் இனி வீட்டிற்குள் இருக்க விரும்பவில்லை என்று முடிவு செய்கிறார். ஜார்ஜ் மற்றும் பிற நாய்கள் வெளியில் படுக்கைகளில் (மற்றும், துரதிர்ஷ்டவசமாக என் கீரை, என் காய்கறி படுக்கைகள்) தூங்குகின்றன, சில காரணங்களால், வால்டருக்கு அவரது பாசெட் ஹவுண்ட் நண்பர் சார்லி வைத்திருக்கும் பிரபுத்துவ மரபணு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. வீட்டில் தூங்குவது ஒரு அடிப்படை கோரை உரிமை. ஆகவே, நான் அவரை வீட்டில் படுக்க வைத்திருந்தாலும், வாரத்திற்கு பல இரவுகள் - வழக்கமாக அதிகாலை 2:00 மணிக்குப் பிறகு - வால்டர் வெளியே செல்ல சிணுங்குவார். நான் எப்போதும் என்னை படுக்கையிலிருந்து வெளியே இழுத்து வெளியே அனுமதிக்கிறேன். அவர் எப்போதும் படுக்கைகளில் ஒன்றில் ஊர்ந்து செல்வார், ஒரு பந்தில் சுருண்டு, மீண்டும் தூங்கச் செல்வார்.

எப்படியிருந்தாலும், புதினா பச்சை பின்னப்பட்ட செமிஸ் இரவு, அதே விஷயம் நடந்தது. நான் வால்டரை வெளியே அனுமதித்தேன். அவர் தாழ்வாரத்தில் படுக்கையில் சுருண்டு தூங்கச் சென்றார். சார்லி, இன்னும் நிச்சயமாக வீட்டில் இருக்கிறார், தலையை உயர்த்தி, நீங்கள் அதை கீழே வைத்திருக்க முடியுமா? மீண்டும் செயலிழந்தது. நானே படுக்கைக்குச் சென்றேன். நானும் என் பின்னப்பட்ட பச்சை நைட் கவுனும்.

சிறிது நேரம் கழித்து, எங்கள் வீடு பீரங்கிகளால் தாக்கப்பட்ட சத்தத்தால் நான் எப்போது விழித்தேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. நான் படுக்கையில் இருந்து வெளியேறி, உள்ளுணர்வாக குழந்தைகள் இருக்கும் மாடிக்கு ஓடினேன், ஆறாவது படி எட்டிய நேரத்தில், நாங்கள் அனுபவித்து வருவது ஒரு தீவிர ஆலங்கட்டி மழை என்று கண்டுபிடித்தேன். நான் மாடிக்கு எழுந்து கோல்ஃப் பந்து அளவிலான ஏவுகணைகள் உண்மையில் கூரை வழியாகவும் என் குழந்தைகளின் தலைகளிலும் நொறுங்கவில்லை என்று தீர்மானித்தபோது - என் குழந்தை தனது அறைக்கு நடுவே நின்று கொண்டிருந்தாலும், என்ன நடக்கிறது, மாமா ? என்ன நடக்கிறது, மாமா? என்ன நடக்கிறது, மாமா? - நான் ஜன்னலுக்குச் சென்று, வெளியே பார்த்தேன், கூச்சலிட்டேன், வால்டர்!

ஏழை வால்டர்! மற்ற நாய்கள் இந்த மோசடியைப் புரிந்துகொள்வார்கள், இந்த பயங்கரமான ஒலி உலகம் முடிவுக்கு வருவதைப் போலல்லாமல், வால்டருக்கு மூன்று மாதங்கள் மட்டுமே! அவர் பண்ணையில் இருந்ததால் எங்களுக்கு ஆலங்கட்டி மழை பெய்யவில்லை; அவர் அதை புரிந்து கொள்ள மாட்டார். சார்லி உட்கார்ந்திருக்கும் இடத்திற்கு உயர்ந்து, ஒரு மகத்தான ஆட்டத்தைத் துடைத்துக்கொண்டிருப்பதைக் கவனித்த நான், படிக்கட்டுகளில் இருந்து கீழே மற்றும் நேராக பின் வாசலுக்குச் சென்றேன். சார்லி உலகில் ஒரு மகத்தான ஆச்சரியம் ஒரு பீதி தாக்குதல். வால்டர் என்ன உணர்ந்திருக்க வேண்டும் என்று என்னால் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியவில்லை.

நான் தாழ்வாரத்தின் கதவைத் திறந்தபோது, ​​வால்டர் தனது படுக்கையில் இல்லை என்பதைக் கண்டேன்… ஆனால் மற்ற நாய்களும் இல்லை. இது உண்மையில் எனக்கு உறுதியளித்தது. நல்ல உணர்வு எடுத்துக் கொண்டது, தாழ்வாரத்தில் உள்ள நாய்கள் அனைத்தும் களஞ்சியத்தில் மறைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்பதை உணர்ந்தேன்; எங்கள் தாழ்வாரம் மூடப்பட்டிருந்தாலும், கொட்டகையானது அவர்கள் ஒரு கன மழையில் செல்லும் இடமாகும் - சார்லி தவிர, நிச்சயமாக, அவர் ஒரு பிரபு, எனவே எப்போதும் வீட்டில் இருக்கிறார். வால்டர் தனது மேலதிகாரிகளைப் பின்தொடர்ந்திருப்பார் என்பதில் நான் உறுதியாக இருந்தேன், அவர்கள் அனைவரும் களஞ்சியத்தின் பாதுகாப்பில் வைக்கோல் ஒரு மென்மையான படுக்கையில் சுருண்டு கிடந்தார்கள்.

மறுநாள் காலையில், மிக அதிகாலையில், நான் வெளியே சென்று நாய்களை அழைத்தேன். மற்ற நாய்கள் களஞ்சியத்தின் திசையிலிருந்து ஓடி வந்தன. வால்டர் அவர்களுடன் இல்லை.

இது நீண்ட காலமாகி வருகிறது, எனவே அடுத்த இரண்டு மணிநேரங்களை சுருக்கமாகக் கூறுவேன்:

* எங்களால் அவரைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை
* எங்களால் அவரைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை
* எங்களால் அவரைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை
* எங்களால் அவரைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை
* நான் அழுதேன்
* எங்களால் அவரைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை
* நான் அழுதேன்

பின்னர், இறுதியாக:

* நாங்கள் அவரைக் கண்டுபிடித்தோம்
* உண்மையில், மார்ல்போரோ மேன் அவரைக் கண்டுபிடித்தார்
* வால்டர் வீட்டிலிருந்து ஒன்றரை மைல் தூரத்தில் இருந்தார்
* அவர் படுத்துக் கொண்டு மேய்ச்சலில் ஒரு தூக்கத்தை எடுத்துக் கொண்டிருந்தார்

மார்ல்போரோ மேன் தனது இடத்திலிருந்து வெளியேறி, கீழே குதித்து, சிமியர் சொன்னார்… வால்டர் ஓடிவந்து தனது கைகளில் குதித்தார்.

அந்த ஆலங்கட்டி மழையின் போது வால்டர் என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதற்கான அனைத்து கற்பனைகளையும் தடுக்க அந்த பயங்கரமான இரவில் இருந்து என்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்தேன், வானம் அவனை நோக்கி பாறைகளை வீசும்போது அவர் எவ்வளவு குழப்பமாகவும் பயமாகவும் இருந்திருக்க வேண்டும். அவர் மற்ற நாய்களை கொட்டகையைப் பின்தொடரத் தொடங்கியிருக்கலாம், ஆனால் எப்படி, முதல் ஆலங்கட்டித் துடிப்பு ஏற்பட்டபோது, ​​அவர் மற்ற திசையில் ஓடியிருக்க வேண்டும். அந்த அர்த்தம் வரும் வரை அவர் எப்படி ஓடுவதை நிறுத்தவில்லை, பயங்கரமான வானம் பாறைகளுக்கு வெளியே ஓடியது.

* வாஆஆஆஆ! *

ஆம், நான் அதைத் தடுக்கிறேன். என்னால் அங்கு செல்லவும் முடியாது.

ஒரு நீண்ட கதையைச் சுருக்கமாகச் செய்ய, முதலில் அவர் காயமடையவில்லை என்பதை உறுதிசெய்தோம்.

உடல் ரீதியாக, எப்படியும்.

பின்னர் நாங்கள் அவரை ஒரு போர்வையில் போர்த்தி, ஒரு வாரம் அவரைப் பிடித்து, காதுகளைத் தடவி, இது ஒரு மோசமான கனவு என்று சொன்னோம்.

இறுதியில், அவர் எங்களை நம்பினார்.

வெள்ளை மற்றும் கருப்பு மிளகு இடையே வேறுபாடு

இப்போது அவர் 100% இயல்பு நிலைக்கு திரும்பியுள்ளார்.

நான் கவனித்திருந்தாலும், அவர் இனி நள்ளிரவில் சிணுங்குவதற்கு அவ்வளவு விரைவாக இல்லை.

முற்றும்.