எனவே நான் கொஞ்சம் எடுத்துச் சென்றேன்

I Got Little Carried Away

கடந்த ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு நான் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டபோது, ​​துல்சாவில் ஒன் டைரக்ஷன் கச்சேரியைக் காண என் மகள் பைஜ் மற்றும் அவரது இரண்டு நண்பர்களை அழைத்துச் சென்றேன். எங்களுக்கு ஒரு நல்ல நேரம் இருந்தது, மறுநாள் எனக்கு அனுதாபமான குரல்வளை இருந்தது, ஏனென்றால் எல்லா இளம்பருவக் கத்தல்களும் என்னைச் சுற்றி வந்தன.

கச்சேரியில் இருக்கும்போது, ​​ஒவ்வொரு மூன்று சிறுமிகளுக்கும் தங்களுக்கு விருப்பமான டி-ஷர்ட்டை வாங்க டி-ஷர்ட் வரிசையில் நிற்க நான் முன்வந்தேன், அதனால் அவர்கள் கச்சேரியின் ஒரு நொடி கூட இழக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் அனைவரும் அவர்கள் தேர்ந்தெடுத்த டி-ஷர்ட்டின் பாணி, அவர்கள் விரும்பிய அளவு என்னிடம் சொன்னார்கள், நான் ஒரு ஜீப்பில் திரும்பி வருவேன் என்று சொன்னேன்.

ஒன்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நான் கோட்டின் முன்னால் வந்தேன், கவுண்டருக்குப் பின்னால் பணிபுரியும் மனிதனிடம் எனக்குத் தேவையான சட்டைகள் என்னவென்று சொன்னேன், தெளிவான நீல வானத்திலிருந்து, எனக்காக ஒரு சட்டை பெற வேண்டும் என்ற மிகுந்த வெறியுடன் நான் தாக்கப்பட்டேன். எனக்கு ஒரு திசை சட்டை வேண்டும் என்று எனக்குத் தெரியாது. எனக்கு ஒரு திசை சட்டை தேவை என்று எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் அந்த தருணத்தில், பூமியில் எனக்கு ஒரு திசை சட்டைக்கு மேல் எதுவும் இல்லை.

நான் வழக்கமாக வழக்கமான குறுகிய-ஸ்லீவ் டி-ஷர்ட்களைச் செய்வதில்லை, ஏனென்றால் அவை என் மேல் கைகள் கொஞ்சம் பரபரப்பாகத் தோன்றும் என்று நான் நினைக்கிறேன், எனவே எனது விருப்பங்கள் நீண்ட ஸ்லீவ் கருப்பு டீ ஆகும், இது ஒரு பெரிய ஒன் டைரக்ஷன் லோகோவுடன் முன்பக்கத்தில் இருந்தது… அல்லது… ஒரு சூப்பர் முன்பக்கத்தில் உள்ள ஐந்து இசைக்குழு உறுப்பினர்களின் படங்களுடன் கூடிய ரேசர்-பேக் வெள்ளை தொட்டி.

அது மிகவும் அழகாக இருக்கிறது, நான் நினைத்தேன். நான் அதை ஒரு வியர்வை ஜாக்கெட் அல்லது ஜீன் ஜாக்கெட் கீழ் அணிய முடியும். இது பைஜ் மற்றும் அவரது நண்பர்களுடனான எனது இரவின் ஒரு வேடிக்கையான நினைவுச்சின்னமாக இருக்கும், ஆனால் மிக முக்கியமாக, இது ஒரு வேடிக்கையான, குளிர்ச்சியான, இடுப்பு முனையாக இருக்கும், நான் எப்படி இருக்கிறேன் என்பது ஒரு அம்மாவாக இருக்கிறேன், நான் வயதாக இருந்தபோதிலும் என் குழந்தைகளின் தாயாக இருந்தால் போதும்.

பைபிளில் உள்ள வேடிக்கையான வசனங்கள்

அது எந்த அர்த்தமும் இல்லை.

என்னை முன்னோக்கி செலுத்திய மற்றொரு விஷயம் என்னவென்றால், சமீபத்திய மாதங்களில் நான் எடை இழந்துவிட்டேன் - இன்றுவரை சுமார் 28 பவுண்டுகள் - மற்றும் பல மாதங்களுக்கு முன்பு இருந்ததை விட துணிகளை வாங்குவது மிகவும் வேடிக்கையாக உள்ளது. ஆகவே, அந்த வெள்ளைத் தொட்டியை நான் ஒரு ஜாக்கெட் அல்லது ஸ்வெட்டரின் கீழ் முழுவதுமாக இழுக்க முடியும் என்று எனக்குத் தெரியும், நிச்சயமாக அந்த வெள்ளிக்கிழமை ஒரு அழகான கருப்பு ஜாக்கெட்டின் அடியில் எங்கள் வீட்டுப்பள்ளி கூட்டுறவு நிறுவனத்திற்கு அதை அணிய என் மனதில் திட்டமிட்டேன். லோகோவில் உள்ள வண்ணங்களில் ஒன்றை ஒருங்கிணைக்க சில இளஞ்சிவப்பு துளி காதணிகள் கூட என்னிடம் இருந்தன. அது இருக்க வேண்டும் என்று பொருள்! சட்டைகள் பதின்ம வயதினருக்காகவே அதிகம் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன என்பதை நான் அறிந்திருந்ததால், ஒரு பெரியதைப் பெறுவதற்கு நான் புத்திசாலி, நிச்சயமாக அது சரியாகவே பொருந்தும் என்று எனக்குத் தெரியும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக நான் எடை இழந்துவிட்டேன்!

அடுத்த நாள் நான் வீட்டிற்கு வந்தேன், மார்ல்போரோ மேன் மற்றும் என் மற்ற குழந்தைகளுக்கு அதை மாதிரியாக வைக்க தொட்டியை வைத்தேன், அதனால் நான் எவ்வளவு குளிராக இருக்கிறேன் என்பதை அவர்கள் காண முடிந்தது, அது என் தோள்களுக்கு மேல் கூட இழுக்காது. எனவே நான் அதை கழற்றி, அதில் காலடி எடுத்து வைக்க முயற்சித்தேன், அது என் இடுப்புக்கு மேல் கூட வராது. நான் மிகைப்படுத்தவில்லை; என் வாழ்க்கை அதைச் சார்ந்து இருந்திருந்தால், அந்த தொட்டியை என் உடலில் வைத்திருக்க முடியாது.

பாய் பேண்ட் கச்சேரியில் நான் ஒரு சட்டை வாங்க முயற்சிக்கும் கடைசி நேரம் இதுதான்.

பிரியாவிடை.