நான் சில்லி செல்ல விரும்புகிறேன்

I Want Go Chili S

நேற்று காலை, மிஸ்ஸி, குழந்தைகளும் நானும் படுக்கையிலிருந்து வெளியேறி மலையின் அடிவாரத்திற்குச் சென்றோம், அனைவரும் எங்கள் அழகான, நிதானமான மலை உலாவியில் மேலே செல்ல தயாராக இருக்கிறார்கள். நான் சன்ஸ்கிரீன் மற்றும் லிப் பாம் வாங்க குழந்தைகளுடன் ஒரு சிறிய கடையில் நிறுத்தினேன், அதே நேரத்தில் மிஸ்ஸி ஒரு வரைபடத்தை எடுக்க முன்னேறினார், எனவே எந்த பாதையில் செல்ல வேண்டும் என்று எங்களுக்குத் தெரியும். அவர் எங்களுடன் மீண்டும் சந்தித்தபோது, ​​வரைபடத்தில், மிஸ்ஸி வரைபடத்தை சுட்டிக்காட்டி, இந்த பாதையை நாங்கள் இங்கே கொண்டு செல்ல முடியும் என்று விளக்கத் தொடங்கினோம்… ஆனால் நாங்கள் முழு நேரமும் மலை வாகன ஓட்டிகளை ஏமாற்ற வேண்டும் அல்லது, நாங்கள் எடுத்துக் கொள்ளலாம் பைக்குகள் செல்ல முடியாத இந்த மற்ற பாதை இங்கே. எனவே அது எளிதாக இருக்க வேண்டும்!

பைக்குகள் எங்கு செல்லமுடியாது என்பதன் மூலம், பைக்குகள் செல்ல அனுமதி இல்லாத இடத்தில் மிஸ்ஸி என்று நினைத்தேன். பாதை மிகவும் குறுகியதாகவும், செங்குத்தானதாகவும், சமதளமாகவும் இருப்பதால் பைக்குகள் செல்ல முடியாத இடத்தில்தான் அவள் இருக்கிறாள் என்று நான் உணரவில்லை.

ஆனால் அதைத்தான் நான் விரைவில் கற்றுக்கொள்வேன்.

கனமான விப்பிங் கிரீம் அதே கனமான கிரீம் ஆகும்

நாங்கள் பாதை ஆரம்பித்த ஒன்றரை நிமிடத்திற்குள், என்னால் மூச்சுவிட முடியவில்லை. நான் பெரிதுபடுத்தவில்லை. முதல் 50 கெஜம் அல்லது மிகவும் செங்குத்தான சாய்வாக இருந்தது, என் உடல் பீதியடைந்து, அட… நான் அப்படி நினைக்கவில்லை! எனவே நான் உடனடியாக மலைகளில் நடைபயணத்தை என்றென்றும் எழுதி, அடுத்த சில மணிநேரங்களுக்கு மிஸ்ஸிக்கு என் குழந்தைகளின் மம்மியாக இருக்க வேண்டும் என்பதை நான் எப்படி விளக்க முடியும் என்பதைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சித்தேன், ஏனென்றால் இதைச் செய்ய எனக்கு வழி இல்லை.

அதிர்ஷ்டவசமாக, அந்த ஆரம்ப 50 கெஜங்களுக்கு மிஸ்ஸியின் உடலும் அதே பதிலைக் கொண்டிருந்தது - அவள் நிறுத்தி தீவிரமாக சுவாசிக்க வேண்டியிருந்தது - அதனால் என்னைப் பற்றி நான் கொஞ்சம் நன்றாக உணர்ந்தேன். எனவே நாங்கள் எல்லோரும் ஒரு பெரிய நீரை எடுத்து, தொடர்ந்து செல்ல முடிவு செய்தோம்.

உயர்வு அடுத்த 20 அல்லது 30 நிமிடங்கள் நன்றாக இருந்தது. சில செங்குத்தான பகுதிகள் என்னை கொஞ்சம் கவலையடையச் செய்தன, ஆனால் அது மிகவும் அழகாக இருந்தது: ஓக்லஹோமாவில் நான் ஒருபோதும் பார்க்காத அழகான நீரோடைகள் மற்றும் தாவரங்களைக் கொண்ட கிட்டத்தட்ட ஒரு காடு போன்ற நிலப்பரப்பு.

அந்த அழகிகளைப் பாருங்கள்!

* நன்றியற்ற முதல் நிலை புகைப்படம்.

குளிர்காலத்தில் நாங்கள் இங்கு வரும்போது நான் மிகவும் அதிர்ச்சியுடன் கடக்கும் அதே ஸ்கை ஓட்டங்களை கடந்து செல்வதும் வேடிக்கையாக இருந்தது, மேலும் மலை நிகழ்ச்சியில் மூடப்பட்டிருக்கும், ஏனெனில் திறமையான சறுக்கு வீரர்கள் மற்றும் பனிச்சறுக்கு வீரர்கள் என் மீது உழவு செய்வார்கள் என்று நான் பயப்படுகிறேன். இது கோடையில் மிகவும் வித்தியாசமாக தெரிகிறது!

இலவங்கப்பட்டை திராட்சை ரொட்டி செய்முறை 1 ரொட்டி

இந்த உயர்வின் எனக்கு பிடித்த பகுதி, குழந்தைகளுடன் மலைகளில் நேரத்தை செலவழிக்க வேண்டியிருந்தது-குறிப்பாக என் வயதான பையன், பின்னால் திரும்பி தொங்கவிட்டு, என்னுடன் பின்புறத்தை நிறைய பயணங்களுக்கு கொண்டு வந்தான்.

எனக்கு 45 வயது.

எனக்கு நான்கு குழந்தைகள் இருந்தன.

மற்றும்

அதைப் பற்றி எந்த தவறும் செய்யாதீர்கள். முழு பயணத்திற்கும் பின்புறத்தை நான் கொண்டு வந்தேன்.

இறுதியில், இரண்டு மணிநேர மேல்நோக்கி ஏறிய பிறகு, இந்த அழகிய தீர்வுக்கு நாங்கள் சென்றோம், சிறிது நேரம் நிறுத்த முடிவு செய்தோம்.

தசை மனிதன்!

நாங்கள் வீழ்ச்சியடைகிறோம்!

கேக் கலவையை எவ்வாறு மேம்படுத்துவது

எனவே நாங்கள் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தோம், சுருக்கமாகச் சொன்னால், நாங்கள் தண்ணீர் மற்றும் சிற்றுண்டிகளை முழுவதுமாகக் கட்டிக்கொண்டோம். 2 1/2 மைல் குறிப்பால் (அது இரண்டு மற்றும் ஒரு அரை மைல்கள். மேலே. மலை.) நாங்கள் தண்ணீர் மற்றும் கிரானோலா கம்பிகளுக்கு வெளியே இருந்தோம், என் விஷயத்தில், வாழ விருப்பம். நாங்கள் மேலே செல்வதற்கு முன்பு உதவி தேவைப்படுமோ என்று நாங்கள் பயந்தோம் என்ற அர்த்தத்தில் அது ஆற்றொணா அல்ல, ஆனால் சுமார் ஒரு மணிநேரத்திற்கு மேல் செல்ல, எங்கள் உயர்வின் கடைசி பகுதி என்பதை அங்கீகரிப்பதன் மூலம் நாங்கள் அனைவரும் திகைத்தோம். ஒருவேளை மிகவும் சங்கடமாக இருக்கும்.

வீட்டிற்கு திரும்பி, இரவுகளில் நான் எனது நடைப்பயணத்தை முடித்துவிட்டு, மார்ல்போரோ மேன் மற்றும் சிறுவர்களுடன் கூடைப்பந்து விளையாடும்போது, ​​நான் வீட்டிற்குள் நடந்து செல்லும்போது சில நேரங்களில் நான் முணுமுணுக்கிறேன், நான் சில்லி செல்ல விரும்புகிறேன். சில்லி அருகே நாங்கள் எங்கும் வசிக்கவில்லை என்று கருதுவது ஒரு நியாயமான விஷயம் அல்ல Ch மற்றும் சில்லி விருந்தில் உட்கார்ந்திருப்பது ஒரு நல்ல உடற்பயிற்சி அமர்வுக்குப் பிறகு இரவு 8:30 மணிக்கு சரியாக அறிவுறுத்தப்படாது - ஆனால் இது ஒரு விஷயம் நான் தேய்ந்து, கடுமையாக பசியாக இருக்கும்போது. இதை வேறு எப்படி வைப்பது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை: நான் சில்லி செல்ல விரும்புகிறேன்.

சரி, நாங்கள் 2 1/2 மைல் மார்க்கரைக் கடந்ததும், விஷயங்கள் மோசமாகத் தோன்றியதும், நான் சில்லி செல்ல விரும்பினேன். நான் உலகில் எதையும் விரும்பாததை விட சில்லி செல்ல விரும்பினேன். நான் சில்லி சென்று பசியின்மை மெனு, பர்கர் மெனு மற்றும் இனிப்பு மெனுவில் அனைத்தையும் ஆர்டர் செய்ய விரும்பினேன். மற்ற ஒவ்வொரு மெனுவும்.

ஒரு வழிப்போக்கன் என் மகனின் எஸ்கிமோ ஜோவின் சட்டை கவனித்தார். (எஸ்கிமோ ஜோஸ் ஓ.எஸ்.யூ வளாகத்திற்கு அருகிலுள்ள ஓக்லஹோமாவின் ஸ்டில்வாட்டரில் உள்ள ஒரு பிரபலமான உணவகம்.) மேலும் வழிப்போக்கன் என்ன சொன்னார் என்று உங்களுக்குத் தெரியுமா? அவர் சொன்னதை நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்.

எஸ்கிமோ ஜோ? ஓ, மனிதன் some நான் நிச்சயமாக சில மிளகாய் சீஸ் பொரியல்களுக்கு செல்ல முடியும்!

நான் கிட்டத்தட்ட அழ ஆரம்பித்தேன். நான் உடனடியாக மிளகாய் சீஸ் பொரியல் பற்றி கற்பனை செய்ய ஆரம்பித்தேன். நான் அழகான ஆஸ்பென் மரங்களைப் பார்த்தேன், கிளைகளிலிருந்து தொங்கும் தனி மிளகாய் சீஸ் பொரியல் மட்டுமே என்னால் பார்க்க முடிந்தது. நான் எப்படி செய்கிறேன் என்று என் மகன் என்னிடம் கேட்டார், நான் சொல்லக்கூடியது சில்லி சீஸ் ஃப்ரைஸ் மட்டுமே. நான் தொலைதூர மலைகளைப் பார்த்தேன், அழகான நிலப்பரப்புக்கு பதிலாக, மிளகாய் மேடுகளை மட்டுமே என்னால் பார்க்க முடிந்தது; மற்றும் பசுமையான மரங்களுக்கு பதிலாக, உயரமான, தவிர்க்கமுடியாத பொரியல்.

எங்கள் உயர்வின் மீதமுள்ள ஒவ்வொரு பிட்டிலும் நான் உங்களை அழைத்துச் செல்ல மாட்டேன், ஆனால் நான் இறுதிவரை வேகமாக முன்னேறுவேன்: நாங்கள் இறுதியாக தி ஈகிள்ஸ் நெஸ்டின் பகுதியை அடைந்தோம், இது மலையின் மேல் ஒரு பெரிய இடமாக உணவு, பானம், குளியலறைகள் (இவை அனைத்தும் எங்களுக்கு மிகவும் தேவை). நாங்கள் எங்கள் சிறிய, காற்று, பாதையின் முடிவில் இருந்தோம், நான் எங்கள் இடதுபுறமாகப் பார்த்தேன், சுமார் 30 கெஜம் தொலைவில் ஒரு பரந்த சாலையில் ஏராளமான மனிதர்கள் நடந்து செல்வதைக் கண்டேன். அவர்கள் முகத்தில் புன்னகை இருந்தது, அவர்கள் சுவாரஸ்யமான ஒன்றை அனுபவித்ததைப் போல.

மிஸ்ஸி, குழந்தைகள் மற்றும் நான், இதற்கு மாறாக, நடைபயிற்சி காயமடைந்ததைப் போல இருந்தது. அல்லது நடைபயிற்சி இறந்த. நாங்கள் சலித்துக்கொண்டிருந்தோம், வியர்த்தோம், மெதுவாக நகர்ந்தோம், அவநம்பிக்கையுடன் இருந்தோம். குறைந்தது 30 நிமிடங்களுக்கு முன்பே நாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் பேசுவதை நிறுத்திவிட்டோம், ஏனென்றால் எங்களுக்கு மூச்சு இல்லை. நாங்கள் பசியுடன் இருந்தோம். ஓ, மிகவும் பசி. ஒரு மிளகாய் வறுக்கவும் இல்லை.

பரந்த சாலையில் மனிதர்கள், மறுபுறம், ஒளிரும் மற்றும் ஒருவருக்கொருவர் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள், விறுவிறுப்பாக நடந்து கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் மகிழ்ச்சியாகப் பார்த்தார்கள். அவர்கள் உள்ளடக்கத்தைப் பார்த்தார்கள். அவர்கள் திருப்தி அடைந்தனர்.

அது திடீரென்று எனக்குத் தோன்றியது: மிஸ்ஸி எங்களை அழைத்துச் செல்வதை ஊக்கப்படுத்திய பைக் பாதை அதுதான், ஏனென்றால் நாங்கள் மலை வாகன ஓட்டிகளை ஏமாற்ற வேண்டும். ஒரே விஷயம் என்னவென்றால்… நான் ஒரு பைக்கரை பார்வையில் பார்க்கவில்லை.

ஆகவே, நாங்கள் ஈகிள்ஸ் நெஸ்டுக்குச் சென்று, வாழ்க்கையைத் தக்கவைத்துக்கொள்வதற்காக எங்கள் அத்தியாவசியத் தேவைகள் அனைத்தையும் கவனித்துக்கொண்ட பிறகு, எங்கள் தசைகள் நடுங்குவதை நிறுத்திவிட்டு, பேசுவதற்கு போதுமான மூச்சு கிடைத்த பிறகு, மிஸ்ஸியிடம் எங்கள் சாலை மற்றும் மற்ற சாலை பற்றி கேட்டேன். மற்றும் விரக்தியின் எங்கள் முகபாவங்கள் மற்றும் அவர்களின் மகிழ்ச்சியின் முகபாவங்கள்.

நன்றி இரவு உணவிற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்

அவள் உடனே சக்கை போட ஆரம்பித்தாள். பைக்கர்ஸ் கோணத்தை ஏமாற்ற வேண்டும் என்று என் அன்பான மைத்துனர் வேண்டுமென்றே வலியுறுத்தியதாகத் தெரிகிறது, மேலும் நாங்கள் எடுத்த சிறிய, முறுக்கு பாதை சவாலாகக் கருதப்பட்டது என்ற உண்மையை குறைத்து மதிப்பிட்டதால், நான் விரும்பினால் நான் எதை எடுத்திருப்பேன் என்று அவளுக்குத் தெரியும் அனைத்து உண்மைகளும். அவள் என்னை நன்கு அறிவாள்.

இன்று, அவள் அதைச் செய்ததற்கு நான் மிகவும் நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன். உடல் ரீதியாக, நான் இன்று நன்றாக உணர்கிறேன். உணர்ச்சி ரீதியாக, நான் ஒரு பெரிய சாதனையை உணர்கிறேன்! நம்மில் எட்டு பேருக்கும் என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும் ஒரு பெரிய நினைவு இருக்கிறது.

ஆனால் நேற்று… நான் எனது பழிவாங்கலைத் திட்டமிடுவதில் உறுதியாக இருந்தேன். ஹே ஹே.

நான் இன்னும் சில்லி செல்ல விரும்புகிறேன்,
முன்னோடி பெண்