ஒரு கண் சிமிட்டும் புன்னகையும்

Wink Smile

எச்சரிக்கை: இந்த பகுதி, ஐந்து பகுதித் தொடரின் இரண்டாவது, முன்கூட்டிய பிறப்பு மற்றும் நஞ்சுக்கொடியைக் குறிப்பிடுகிறது. ஆண்களே, முன்னரே எச்சரிக்கையாக இருங்கள்! (உங்கள் சொந்த ஆபத்தில் இணைப்புகளைக் கிளிக் செய்க.)

என் நான்காவது குழந்தை (மேலே) ஐந்து வாரங்களுக்கு முன்பே பிறந்த பிறகு (நீங்கள் இங்கே அனுபவிக்கும் அனுபவத்தைப் பற்றி படிக்கலாம், ஆனால் நஞ்சுக்கொடி பற்றிய பேச்சு உங்களைத் தொந்தரவு செய்யாவிட்டால் மட்டுமே), அவர் இரண்டு வாரங்கள் NICU பிரிவில் மருத்துவமனையில் ஒரு மருத்துவமனையில் செலவிட வேண்டியிருந்தது பெரிய நகரம். ஏற்கனவே மூன்று முற்றிலும் பிறக்காத பிறப்புகளை அனுபவித்த நான், அவசரகால சி-பிரிவின் உடல் வலிக்கு மட்டுமல்ல, என் ஆண் குழந்தையை மானிட்டர்களுடன் இணைத்து ஒரு சிறிய மருத்துவமனை எடுக்காட்டில் உதவியற்ற நிலையில் கிடப்பதைப் பார்க்கும் கவலையும் எனக்கு மிகவும் தயாராக இல்லை. இது ஒரு மருத்துவரின் மகள் எனக்கு கூட ஒரு வெளிநாட்டு நிலம், நான் ஒரு உணர்ச்சி சிதைவு. பெருமளவில் ஊசலாடும் பிரசவத்திற்குப் பிறகான ஹார்மோன் அளவுகள் உதவ மிகவும் குறைவாகவே இருந்தன என்பது எனக்குத் தெரியும்.

தேவதை எண் 111 இரட்டைச் சுடர்

மோசமான கவலை மற்றும் அவநம்பிக்கை ஆகியவற்றிலிருந்து எல்லாவற்றையும் சரியாகிவிடும் என்று நினைப்பது வரை என்னை ஒருபோதும் மறக்கவில்லை. இது என்.ஐ.சி.யுவில் நான் தங்கியிருந்த 3 வது நாள், நான் வந்த தருணத்தை உணர்ந்ததைப் போலவே இழந்துவிட்டேன். மார்ல்போரோ மேன் 100 மைல் தொலைவில் இருந்தார், எங்கள் மற்ற மூன்று குழந்தைகளை பண்ணையில் கவனித்துக்கொண்டார். NICU வார்டு மலட்டுத்தன்மையுடனும் குளிராகவும் இருந்தது, மேலும் ஊழியர்கள் ஆர்வமாக இருப்பதையும் (சரியாக) பிஸியாக இருப்பதையும் நான் கண்டேன்; எனது முழுமையான அறிவு மற்றும் முன்னோக்கு இல்லாததால் நான் விரக்தியடைந்தேன். எனது குழந்தை பதினெட்டு வயது வரை கண்காணிப்பாளர்களுடன் இணைந்திருக்குமா, அல்லது அவர் நாளை நன்றாக இருப்பாரா என்பது எனக்குத் தெரியாது - எனக்கு பதில்கள் அல்லது புதுப்பிப்புகளை வழங்க யாரும் நேரம் எடுக்கவில்லை.

கூடுதலாக, என் ஸ்டேபிள்ஸ் காயம். மனிதனே, என் ஸ்டேபிள்ஸ் காயப்படுத்தினதா?

நான் மருத்துவமனையில் ஒரு சிறிய கான்வென்ட் பாணி அறையில் தங்கியிருந்தேன், அதனால் நான் விரும்பும் போதெல்லாம் குழந்தையுடன் நேரத்தை செலவிட முடியும், பின்னர் ஓய்வெடுத்து மீண்டு செல்லுங்கள் (மற்றும் மராத்தான்களைப் பாருங்கள் உண்மையான உலகம் / சாலை விதிகள் சவால் எனக்கு தேவைப்படும்போது, ​​அது உண்மைதான்). அந்த நாள், 3 ஆம் நாள், நான் எனது குழந்தையை விட்டுவிட்டு, மருத்துவமனையின் முறுக்கு தாழ்வாரங்கள் வழியாகச் சென்று கொண்டிருந்தேன், அது என் சொந்த அறைக்கு வழிவகுத்தது, ஒரு நடுத்தர வயது மனிதரை என் திசையில் நடந்து கொண்டிருந்தபோது சந்தித்தேன். என் தலை கீழே இருந்தது my எனது குழந்தை, எனது ஸ்டேபிள்ஸ் மற்றும் அடுத்த எபிசோடில் எந்த ரியல் உலக உறுப்பினர் வெளியேற்றப்படப் போகிறார்கள் என்பதைப் பற்றி நான் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தேன் - ஆனால் நான் அந்த மனிதனின் திசையை நோக்கிப் பார்த்தேன்… பார்க்க வேண்டிய நேரத்தில் அவர் எனக்கு ஒரு வகையான புன்னகையும், சூடான, அற்புதமான கண் சிமிட்டும்.

என்னால் அதை விளக்க முடியாது, ஆனால் நான் உடனடியாக மாற்றப்பட்டேன். ஒவ்வொரு மேகமும், ஒவ்வொரு சந்தேகமும், முந்தைய பல நாட்களாக என்னைப் பின்தொடர்ந்து வந்த ஒவ்வொரு அழிவு மற்றும் அச்சமும் பறந்து சென்றது. மொத்த அந்நியரிடமிருந்து ஒரு கண் சிமிட்டலுடனும், புன்னகையுடனும், நான் திடீரென்று மீண்டும் நானே இருந்தேன். என்.ஐ.சி.யுவில் என் மீதமுள்ள நேரம், யூனிட்டில் உள்ள மற்ற அவநம்பிக்கையான, நிரப்பப்பட்ட கவலையான பெற்றோரைப் பார்த்து கண் தொடர்பு கொள்ளவும் புன்னகைக்கவும் ஒரு நனவான முயற்சியை மேற்கொள்ள முயற்சித்தேன். நான் கண்டுபிடித்தது என்னவென்றால், லோர்டாப் 10 ஒருபுறம் இருக்க, ஒரு வகையான புன்னகை உண்மையில் ஆத்மாவுக்கு ஒரு காப்பு. புன்னகை என்பது வலியும் சிரமமும் மறைந்துவிடும் என்று அர்த்தமல்ல… ஆனால் இது நிச்சயமாக நம் சக மனிதர்களுக்கு லேசான ஒளி, அரவணைப்பு மற்றும் பிரகாசமான கண்ணோட்டத்தை அளிப்பதை நோக்கி நீண்ட தூரம் செல்லும்.

லாட்டரி வெல்ல பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்

ஆறு ஆண்டுகளில் நான் அந்த மனிதனைப் பற்றி அதிகம் யோசித்தேன். அவர் ஒரு சக்திவாய்ந்த, உறுதியான எடுத்துக்காட்டு, ஒரு சிறிய அளவு தயவு மற்றும் மென்மையானது மற்றொரு நபருக்கு என்ன செய்ய முடியும் என்பதற்கு. நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகிற்கு திருப்பித் தர ஏராளமான உறுதியான வழிகள் உள்ளன-தன்னார்வப் பணி, நிதி பங்களிப்புகள், பயிற்சி, வழிகாட்டுதல், உணவு நன்கொடைகள், பணி வேலை-ஒரு புன்னகை, ஒரு நண்பரை நோக்கி, ஒரு குடும்ப உறுப்பினரை நோக்கி, அல்லது ஒரு முழுமையான அந்நியன் - கிட்டத்தட்ட ஒரு ஊழியமாகும்.

இப்போது எண்பதுகளில் நான் பார்த்ததை நினைவில் வைத்திருக்கும் வாழ்த்து அட்டையுடன் இந்த இடுகையை முடிப்பேன்.

நான் அதை ஒருபோதும் மறக்க மாட்டேன்.

அட்டையின் முன்: புன்னகை மற்றும் உலகம் உங்களுடன் புன்னகைக்கிறது.

அட்டையின் உள்ளே: வாயுவைக் கடந்து செல்லுங்கள், நீங்கள் தனியாக நிற்கிறீர்கள் .

மன்னிக்கவும். கொஞ்சம் பொருத்தமற்ற நகைச்சுவையில் வீச வேண்டியிருந்தது.

இது எனது அமைச்சகங்களில் ஒன்றாகும்.

மெல்லிய முடிக்கு சிறந்த ஷாம்பு மற்றும் கண்டிஷனர்

அன்பு,
முன்னோடி பெண்

***************

இந்த இடுகை ஒரு பகுதியாகும் BlogHer இந்த வசந்த காலத்தில் நான் பங்கேற்கும் ஒரு கூட்டு வீடியோ தொடர், அனைத்தையும் ஒன்றாக இணைத்தல். எனது சக பதிவர்கள் ( ஷீலா , லோராலி , சூசன் , ரோடா , மற்றும் ஹோலி ) மற்றும் நான் அவ்வப்போது பல தலைப்புகளைப் பற்றி வலைப்பதிவு செய்வேன், மேலும் சில குறுகிய வீடியோக்களில் உங்கள் சில கருத்துகளையும் கருத்துகளையும் நான் இங்கு காண்பிப்பேன். யீஹா! யாகூ யிப்பெட்டி.